کد مطلب:94727 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
[صفحه 745] منذر ابن جارود عبدی از طرف علی (ع) به فرمانداری چند شهر گمارده شد، اما در پاره ای امور خیانت ورزید. میگویند امیرمومنان در شناساندن وی فرمود: منذر كسی است كه با جامه های پر بهای یمانی، خرامان ره میسپارد، و به هر سو متكبرانه نظر می افكند. این نامه خطاب به اوست پس از شكر خدا، و درود بر رسول مصطفی. ای منذر، نیكی پدرت مرا فریفت، و گمان كردم كه تو هم از روش و آئین پدرت پیروی میكنی و براه او روانی. ناگهان به من خبر رسید كه خیانت كرده ای و بخاطر خواهشهای نفسانی خود و حفظ فرمانداری، سر به اوامر شیطان سپرده ای، و برای آخرتت توشه نیك برنمیگیری. دنیای خود را با ویرانی آخرت آباد میسازی و با بریدن و گسستن از دین و آئینت، به خویشانت مپیوندی. ای منذر، اگر خبری كه به من رسیده راست باشد، اشتر اهل تو را برگزیدن از تو بهتر، و بند بی قدر كفش ترا از تو گرانبهاتر دانستن نكوتر است! آنكس كه مانند تو باشد، شایسته نیست كه بیاریش شكافی بسته و تعمیر شود و یا به كمكش امری انجام گیرد. چنین كسی لایق نیست كه رتبه و مقامش را بالا برند، و در امانت شریكش كنند، و یا برای جلوگیری از خیانت و نادرستی او را بكاری بگمارند. از این رو، به محض وصول این نامه- اگر خدا خواست- نزد من بیا تا كس دیگری را بجای تو بگمارم
صفحه 745.